Rozmowa – kultura
Rozmowa jest jedną z podstawowych form kontaktów dziecka z rodzicami,
i osobami dorosłymi. Aby rozmowa mogła odgrywać właściwą rolę w życiu dziecka — również w przyszłości — należy nauczyć je rozmawiać, ponieważ umiejętność mowy nie jest równoznaczna z umiejętnością prowadzenia rozmowy.
Rozmowa spełnia ważną rolę w życiu dziecka: służy zdobywaniu wiedzy, rozszerza sferę zainteresowań, wyostrza pamięć, umożliwia określenie własnych poglądów i poznanie cudzych, skłania do refleksji, przemyśleń, pobudza do działań. Może zbliżać ludzi, ułatwiać przyjaźnie i porozumienia, może być wspaniałym relaksem i wielką przyjemnością.
Umiejętność prowadzenia rozmów jest więc ważną umiejętnością, której trzeba dziecko nauczyć. Trzeba też uczyć dzieci kultury rozmowy, prowadzenia grzecznych, wyważonych rozmów z rówieśnikami, nauczycielami i innymi osobami dorosłymi.
Jaką postawę powinno zatem przyjąć dziecko w trakcie rozmowy, aby nie przeszkadzało innym i samo mogło wynosić z niej pożądane wartości?
- Przede wszystkim musi słuchać swego rozmówcy w skupieniu, z uwagą.
- Nie powinno przerywać, zmieniać tematu, okazywać znudzenia, czy zniecierpliwienia.
- Aby być słuchanym z zainteresowaniem powinno mówić z ożywieniem, krótko
i interesująco. - W rozmowach winna także ujawniać się życzliwość dla innych.
Jeżeli chcemy, aby dziecko umiało wysłuchać innych, starajmy się i jego zawsze pilnie, życzliwie i z zainteresowaniem słuchać, gdy przyjdzie do nas ze swymi problemami. Do dziecka trzeba bowiem nie tylko przemawiać, pouczać je i karcić, ale trzeba też często z nim rozmawiać. Rozmowa z dzieckiem powinna daleko odbiegać od stereotypu: «No, co tam w szkole? Nic szczególnego? To siadaj do obiadu».
Należy zachęcać dziecko do rozmowy, opowiadania o swoich przeżyciach, działaniach, zabawach. Zadawać pytania, prowadzić z nim dialog, a przy tym egzekwować kulturalne zachowania.
Źródło: M. Wilczkowa «Wspólnie odkrywamy świat», Nasza Księgarnia Warszawa 1977.
A. Czechowska
