{phocagallery view=category|categoryid=544|imageid=7130|float=left|pluginlink=1}„Jesienny wiatr” – Władysław Broniewski
Raz jesienny wiatr
obiegł cały świat.
Świstał i szumiał, łamał gałęzie,
pełno go było tutaj i wszędzie.
Gniewnie szumiał las:
„Po coś tutaj wlazł?
Lepiej byś, wietrze, hulał po polu,
bo mi tu jęczą sosny, topole.”
A jesienny wiatr
pędzi dalej w świat.
Łamie gałęzie, płoty przewraca,
ciężka to praca, miła to praca!
Wreszcie opadł z sił
i w kominie wył.
W szparze komina spał mały świerszczyk,
on to powiedział dzieciom ten wierszyk.
Jak jesienny wiatr,
obiegł cały świat.
Szumiał i świstał, świstał i szumiał,
bajki w kominie mruczał, jak umiał.
Wiersz Władysława Broniewskiego stał się inspiracją dla uczniów klasy trzeciej do tworzenia własnych bajek wymruczanych w kominie przez jesienny wiatr. Napisane i zilustrowane bajki zostały przeczytane pierwszakom. Wszyscy pierwszoklasiści z zainteresowaniem słuchali swoich starszych koleżanek i kolegów. Małe dzieła zostały wyeksponowane na korytarzu dolnym. Zachęcamy do czytania i oglądania.
Zdj.i opr. M.Maćkowiak
Ilustracja i wiersz źródło: internet
