Dobra pochwała
Wszyscy ludzie pragną, aby ich chwalono.
Quintus Eniusz
Pochwała ma na celu wywołanie zadowolenia u dziecka i dążenie do utrwalenia osiągniętych przez nie wyników. Kiedy ojciec, matka czy wychowawca pochwali dziecko cieszy się ono z tego uznania i stara się dalej tak postępować, aby nie sprawić im zmartwienia. Małe dziecko można chwalić podczas wykonywania przez nie jakiejś czynności, aby zachęcić je do wytrwania w podjętym wysiłku. Dzieciom starszym, które znają i rozumieją już w pewnym sensie swoje obowiązki, pozostawiamy większą samodzielność i stosujemy aprobatę lub pochwałę po dłuższym okresie czasu, zazwyczaj po zakończeniu przez nie czynności zasługującej na podkreślenie i wyróżnienie. W doborze treści i form naszych pochwał musimy być bardziej ostrożni, aby nie doprowadzić u dziecka do rozbudzenia nadmiernej i chorobliwej ambicji. Przez stałe i bezkrytyczne udzielanie pochwał demoralizujemy dziecko. Będzie wtedy robiło wszystko z wyrachowania, pod kątem własnego powodzenia i uzyskania dobrej opinii.
Dobra pochwała jest:
Prawdziwa, czyli sam w nią wierzę.
Powtarzalna przez innych.
Pozytywna, czyli nie ma w niej negatywów.
Przekonywalna, czyli chwalony w nią uwierzy.
Pochwalna, czyli bez wychowywania.
Polukrowana, czyli bez krytykowania.
Poważna, czyli bez żartu i ironii.
Pokazująca, – co konkretnie się nam spodobało.
Wyszukała: Małgorzata Kaczorowska
