Poradnik dla rodziców.
Kilka wskazówek dla rodziców dzieci małych i całkiem dużych:
1. Pokazuj dziecku, że świat jest fascynujący i że odkrywanie jego tajemnic sprawia przyjemność. Naucz zadawania pytań i poszukiwania odpowiedzi.
2. Proś dziecko, by ci o czymś opowiedziało: o muzyce, której słucha, o szkole, do której chodzi, o książce, którą czyta. Pytaj: Co w tym jest najciekawsze? Co cię pasjonuje? Dlaczego?
3. Zadawaj pytania skłaniające do przewidywania: Co by było, gdyby…?
4. Ucz płynności i elastyczności myślenia – pytaj: Czego tu jeszcze brakuje?, Czy widzisz błędy w swoim rozumowaniu?, Jak można to zrobić lepiej?
5. Czytajcie razem książki, zarówno literaturę, jak i popularnonaukowe. Przeglądajcie gazety, zwłaszcza doniesienia naukowe.
6. Korzystaj z codziennych sytuacji. Zamiast wysyłać dziecko do sklepu z dokładną listą zakupów, zaproponuj, aby samo ją opracowało, porównując potrzeby rodziny i stan zapasów w domu. Niech wybierze ofertę najkorzystniejszą cenowo.
7. Organizuj zabawy w odkrywanie znaczeń, rozpoznawanie głównej idei, łączenie informacji, wnioskowanie, przewidywanie. Najmłodsze dzieci pytaj: Co łączy skarbonkę
i bank? albo Jaka jest różnica pomiędzy radiem a telewizją?, starsze – Czym się różni rozpuszczanie i topnienie?. Albo zagrajcie w “Przewidywanie dziwnych skutków”: Co by było, gdyby podczas deszczu zamiast wody padało mleko?
8. Od czasu do czasu pomóż dziecku zrobić rozbudowany projekt, który będzie „domowym wydarzeniem” – dziecko przedstawi go nie tylko w szkole, ale i w rodzinie. To może być praca o kolędach, o tsunami, rozprawka literacka, opis eksperymentu…
9. Trenuj z dzieckiem „nawyki badawcze”: zachowanie otwartego umysłu, ciekawości świata, domyślanie się (wysuwanie hipotez), weryfikowanie informacji, myślenie krytyczne.
Zróbcie razem jakiś eksperyment.
10.Zadawaj pytanie: Co to zmienia?. Ucz rozpoznawania związków.
11. Pomóż rozwijać umiejętności interpersonalne, to pomoże pracować w grupie i zyskać aprobatę otoczenia.
12. Zamiast „nie wiem” ucz dziecko mówić: „zaraz to sprawdzę”.
13. Pokazuj, że błędy nie są takie złe, są okazją do uczenia się.
14. Podnoś dziecku poprzeczkę, wyznaczaj ambitne, ale osiągalne cele. Chwal je za pomysłowość i samodzielność myślenia!
15. Sam jak najwięcej myśl, rozwijaj się, interesuj światem. Na swoim przykładzie pokaż
dziecku, jakie to satysfakcjonujące.
Agnieszka Czechowska
Źródło:
„Myślę więc jestem”
Dodatek do GW, 26.01.2005.
